Terás que esquecelo todo, se non
Ficar na incandescencia dos que perderon a alma.
Corazóns biónicos
Sons metálicos
Válvulas de latón a batería
Cerebros coma cpus,
Ollos de vidro opaco
E por supostoMans hidráulicas que xa non agariman
Todo pola maldición do intelectualismo
Monstro descarnado que:
Come crianzas e caga adultos
Teóricos de butacas despeluxadas que xa non dormen,
pechan os ollos
Perden os beixos
e non dubidan en subhastar a súa alma
por un oco na wikipedia.
Enrique Latorre-Ruiz
1 comentario:
Sencillamente impactante. Me perece muy bueno este poema.
Publicar un comentario